Oι ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (ΙΦΝΕ), οι οποίες αποτελούν μία κύρια ομάδα παθήσεων του γαστρεντερικού σωλήνα, είναι νοσήματα που χαρακτηρίζονται από χρόνια και υποτροπιάζουσα, ανοσολογικής αρχής και αγνώστου αιτιολογίας, φλεγμονή. Οι δύο κύριες μορφές ΙΦΝΕ είναι η Nόσος Crohn (NC) και η Eλκώδης Kολίτιδα (ΕΚ), η αιτιοπαθογένεια των οποίων εμπλέκει μηχανισμούς που αφορούν τόσο την επίκτητη, όσο και τη φυσική ανοσία. Πρόκειται για μορφές αυτοάνοσων νοσημάτων κατά τις οποίες παρατηρείται μία χρόνια και εμμένουσα εντερική φλεγμονή που φαίνεται να σχετίζεται με πολλούς διαφορετικούς παράγοντες, όπως η γενετική προδιάθεση, το περιβάλλον και  η σύσταση της εντερικής χλωρίδας.

Η κολπική μαρμαρυγή (ΚΜ) είναι η πιο συχνή καρδιακή αρρυθμία παγκοσμίως και χαρακτηρίζεται από ασυντόνιστη συστολή, η οποία μπορεί δυνητικά να οδηγήσει σε σχηματισμό θρόμβου, ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια, ακόμη και θάνατο. Οι διαφορές έκφρασης στα γονίδια που εμπλέκονται στην ίνωση ή τη φλεγμονή μπορούν να προάγουν την αναδιαμόρφωση της καρδιάς, η οποία οδηγεί στην ανάπτυξη και διατήρηση της κολπικής μαρμαρυγή. Ωστόσο, οι υποκείμενοι μοριακοί μηχανισμοί δεν είναι ακόμη καλά κατανοητοί. Λόγω αυτής της ανεπαρκούς γνώσης των μηχανισμών παθογένειας της ΚΜ, οι στρατηγικές διαχείρισης περιορίζονται στην πρόληψη των επιπλοκών της, όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, και όχι της ίδιας της νόσου. Στόχος μας είναι να εντοπίσουμε νέα γονίδια που παίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη της ΚΜ, τα οποία μπορούν να παρέχουν ενδείξεις για τον μηχανισμό παθογένεσης της νόσου και μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως φαρμακολογικοί στόχοι για την αναστροφή του παθοφυσιολογικού μηχανισμού της νόσου.

Η Διατατική μυοκαρδιοπάθεια (Dilated Cardiomyopathy, DCM) και η Ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια (Ischemic Cardiomyopathy, ICM) αποτελούν τις πιο συχνές αιτίες καρδιακής ανεπάρκειας (Heart Failure, HF), ένα σύνδρομο με εκτιμώμενο επιπολασμό 64,3 εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να αποσαφηνίσει τη γονιδιακή υπογραφή των DCM και ICM, που συμβολίζεται ως DiSig (Dilated cardiomyopathy Signature) και IsSig (Ischemic cardiomyopathy Signature), αντίστοιχα, μέσω βιοπληροφορικής ανάλυσης.

Η COVID-19 είναι μια αναπνευστική λοιμώδης νόσος που προκαλείται από τον πρότυπο κορονοϊό SARS-CoV-2 και έχει δημιουργήσει παγκόσμια υγειονομική κρίση. Η ασθένεια προκαλεί μια ποικιλία συμπτωμάτων στους ασθενείς, που κυμαίνονται από ήπια συμπτώματα όπως ενός κρυολογήματος μέχρι σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο και μερικές φορές θάνατο. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανακάλυψη πιθανών φαρμακευτικών στόχων χρησιμοποιώντας μεταγραφωμικά δεδομένα από αίμα και πνεύμονα. 

Η εντερική μικροχλωρίδα και κατ'επέκταση το γενετικό της υλικό (μικροβίωμα) έχει συσχετιστεί με μία πληθώρα παθήσεων κυρίως ανοσολογικής και μεταβολικής φύσης. Η εντερική μικροχλωρίδα, που αποτελεί το σύνολο των μικροοργανισμών του γαστρεντερικού σωλήνα (βακτήρια, ιοί, μύκητες) του εντέρου, φαίνεται να εμπλέκεται σε πολλούς παθογενετικούς μηχανισμούς διάφορων παθολογικών καταστάσεων τόσο του εντερικού σωλήνα, όσο και γενικότερα του ανθώπινου οργανισμού και έχει τύχει εκτεταμένης έρευνας τα τελευταία χρόνια. Αποτελεί μοναδικό δείκτη για κάθε άνθρωπο και επηρεάζεται από γεωγραφικές, διατροφικές και γενικά περιβαλλοντικές συνθήκες. Σήμερα θεωρείται ως ένας συμβιωτικός «οργανισμός», που παρέχει πολυάριθμα οφέλη στον ξενιστή. Μέσω state-of-the-art βιοπληροφορικών προσεγγίσεων οι μελέτες μας προσπαθούν να ξεδιαλύνουν τον ρόλο του μικροβιώματος κατά τη διάρκεια της ομοιόστασης και της νόσου.